In de schaduw van voorzitter Meeme Wubs nam ook Gerwin Lichtenberg na ruim twintig jaar afscheid als bestuurslid van SV Mussel. Voor de meeste mensen valt het niet op, want de wekelijkse mailtjes blijven binnenstromen.
Gerwin Lichtenberg beschikt over veel zelfkennis en relativerend vermogen. Een eigenschap die in de wereld om ons heen wel eens een zeldzaamheid is. Toen Lichtenberg na meerdere jaren als voorstopper in het tweede had gespeeld, hing hij de schoenen aan de wilgen. Als bestuurslid, wedstrijdsecretaris en chef kantine kon hij een grotere waarde hebben voor de club dan op het veld, zo vond hij zelf. Het is Lichtenberg ten voeten uit: dienstbaar zijn aan de mensen om hem heen.
In al die jaren deed hij zijn werk voornamelijk achter de schermen. Wanneer de drukte bij werkgever Johan Schuitema het toeliet, stuurde hij op maandag tussen de middag al het wekelijkse mailtje naar alle leden en belangstellenden. De uitslagen, standen en soms vinnige commentaren bereikten een breed publiek. Harris Huizingh en Martin Drent gaven te kennen de mailtjes nog altijd te ontvangen. Voor de uitstraling van de club is een dergelijke nieuwsbrief van onschatbare waarde. Één keer stapte Lichtenberg uit de schaduw. Bij het tv-programma Voetbal International was hij de Kantineheld en zo bereikte SV Mussel zelfs de landelijke tv.
Enkele jaren geleden concludeerde Lichtenberg voor zichzelf dat al deze functies tezamen wel wat veel van het goede was. Zijn grote liefde wandelde zijn leven binnen en Lichtenberg, die op zijn zestiende debuteerde in het eerste onder Bart van Veen, hakte wat knopen door. Een bestuursfunctie paste daar volgens hem niet meer bij. Lichtenberg bleef de SVau desalniettemin trouw. ‘Ik heb direct laten vastleggen dat de zaterdagmiddag mijn uitlaatklep blijft’, zei hij vrijdagavond tijdens de borrel. Hij pakt de niet altijd even dankbare taak als grensrechter op. Soms in de lijn van voorganger Willem Akker: ‘Een goede grens pakt negen punten per seizoen.’
Het is te hopen dat ‘mister Vledderveen’ de club nog lang trouw blijft. Want zoveel toewijding voor zo’n lange tijd, daarmee mag een vereniging zich gezegend voelen.
Geschreven door: Martijn Folkers
